Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΟ ΜΥΝΗΜΑ... ΕΝΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΈΡΟΥΜΕ!


Με την σφραγίδα την δική μας.  
Θεμα: Ένας τεράστιος Έλληνας που δεν γνωρίζουμε! (Γιατί άραγε;)
[Σ.Σ."Χ": Καμία σχέση βεβαίως, με τους τεράστιους... τραμπάλουλες του Χάρυ Κλυν, αλλά και τους Πασοκσίδες πολιτικούς που μας φιλοδώρησε (απόλαυσε: Άκη στον Κορυδαλλό, και εθνικό μας Επιβήτωρα, ο πιο ξευτιλισμένος πρωθυπουργός που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα), η άθλια και κακουργηματική μεταπολίτευση!..]

Γεννήθηκε στην Πάφο στις 4 Μαϊου του 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936!
Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.
Μετά ο πόλεμος. Όπως υπέφερε όλος ο κόσμος, υπέφερε κι αυτός με την οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει. Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930 να λιμοκτονεί, ή να τους σκοτώνει τα Ναζιστικά στρατεύματα της Γερμανίας.
Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε ο ξενοκίνητος Κομμουνιστο-συμμοριτοπόλεμος ή Ανταρτοπόλεμος. Κομμουνιστές σκότωναν Έλληνες, και οι Έλληνες τους κομμουνιστές!

Πούλησε τα μισά έπιπλα του σπιτιού του για να πάει να τρέξει!

Γι αυτό παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο Μαραθώνιό της! Ελπίζοντας ότι μόνο με την παρουσία του εκεί, θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικανούς να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα, όσο ποτέ άλλοτε.
Πως, όμως, να αγοράσει το εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού του. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά, και κάμποσα ακόμα χρηματάκια από τη δουλειά του, πάει και βγάζει το αεροπορικό εισιτήριο, απλό. Χωρίς επιστροφή! Τα λεφτά της «μετ' επιστροφής» δεν υπήρχαν.
Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για την Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να τρέξει! Τίποτ' άλλο! 
«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής -κι ακόμα φημισμένος- ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι, και ο Αμερικάνος νικητής της προηγούμενης χρονιάς Τζόνι Κέλι. Από κοντά ένας Καναδός υπέρ αθλητής.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικανοί και του λένε: «Δεν μπορείς να τρέξεις».
-Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ να τρέξω; Έκανα τόσο ταξίδι;
-Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει στους γιατρούς «φέρτε μου το χαρτί να υπογράψω ότι θα τρέξω, γιατί αναλαμβάνω εγώ όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω, ακόμα κι αν πεθάνω εδώ πέρα».
Αρχίζει ο αγώνας 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά όσο περνούσε η ώρα ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40ο χιλιόμετρο, έπιασε τον πρωτοπόρο τον Κέλι... Και τον κέρδισε!
Ναι, τον κέρδισε!.. Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ!.. Παραμιλούσε όλη η Αμερική.

«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι. Κι όταν λέμε Κέλι, απλά να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του Μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το "Ράνερς Γουόρλντ" ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι.
-Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες από αυτόν τον κοκαλιάρη (έτσι έλεγαν οι αμερικανικές εφημερίδες τον Στέλιο) κι αδύναμο Έλληνα;».
Η απάντηση του Κέλι ήταν.
-Μόνον εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό! Για μια ιδεολογία...
Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη.
-Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα.

«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»

Η απάντηση του Στέλιου Κυριακίδη ήταν.
-Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει.
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογενείας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.

Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!

Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον κομμουνιστο-συμμοριτοπόλεμο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την ημέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη την ημέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος!..
[σ.σ."Χ": Αυτό φυσικά, ουδείς των Ελλήνων σήμερα γνωρίζει... Ξέρει όμως κάλλιστα, τον κερχελέ μακρομάλλη σαλιαρόγερο, ο οποίος "κατέβασε τη γερμανική σημαία" από τον Ιερό βράχο, μέγα ψεύδος, γιατί ο ίδιος χέστης, δεν κατέβασε απολύτως, τίποτα! Άλλος έκανε τη δουλειά, αυτός έκλανε πατάτες κάπου σ' ένα στενόδρομο της Αρεοπαγίτου ή της Πλάκας, γι' αυτό του ανδραγάθημα, αμείφθηκε ως τεράστια προσωπικότητα πρόσφατα από τον Ξυγκατοβουζαράτο του Πασόκ, σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας!.. Κι εσύ αγνέ, τίμιε, και ρομαντικέ ψηφοφόρε Έλληνα του Πασόκ, στις 17 Ιουνίου, αυτό το Πασόκ θα ψηφίσεις;]
Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο, ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά και περηφάνια, ανακούφιση στους Έλληνες αδερφούς του. Πόσο γνήσιος ήταν στ' αλήθεια ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός! Και τι ψυχή! Τι μεγαλείο!
Ο γιος του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, πρόσφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά). Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο, είναι και το μετάλλιο τεραστίας αξίας από τον νικητήριο αγώνα του στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη μόνο τη χρονιά, που πήρε μέρος ο Στέλιος, είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του, ένα μεγάλο διαμάντι!

Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους.
[σ.σ."Χ": Σήμερα στο φίλαθλο κοινό της Ελλάδος, είναι ημίθεοι οι τζαχείληδες και οι πειναλέοι αράπηδες αφρικάνοι που κλοτσούν ένα πετσί, τους φέρνουμε εδώ και τους μπουκώνουμε το στόμα με λεφτά, τους στέλνουμε πίσω στην Αφρική... ζάπλουτους! Ή, οι ντοπαρισμένες πινέζες της Λατινικής Αμερικής, που είναι διεφθαρμένοι ως το κόκκαλο από το Ντι-Εν-Έι τους! Ή, στην καλύτερη περίπτωση, οι Ελληνοκατασκευασμένοι Αλβανοί, οι οποίοι γι' αυτοί τους την μετάλλαξη -και αυτοί- μπίνουν στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας του Πασόκ, σε εκλόγημη θέση!.. Κι εσύ αγνέ, τίμιε, και ρομαντικέ ψηφοφόρε Έλληνα του Πασόκ, στις 17 Ιουνίου, αυτό το Πασόκ θα ψηφίσεις;]
Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμα του Κυριακίδη, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία "Ντίσνεϋ", με παραγωγούς τον Μάρκ Κιάρντι και τον Γκόρντον Γκρέυ.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε  πολλούς το όνομά του, δεν λέει απολύτως, τίποτα! Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής απόψεως, αφού η νίκη του στον μαραθώνιο της Βοστώνης, θεωρείται κάτι το τρομερά δύσκολο.
Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Στέλιο Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να παρακολουθήσετε στο σύνδεσμο του βίντεο που παραθέτουμε.
Αυτός ήταν, λοιπόν, ο Έλληνας Στέλιος Κυριακίδης.
http://www.gazzetta.gr/stibos/article/item/286006-aytos-o-terastios-ellinas-athlitis